ล่ามรักพันธะลวง

แพขนตายาวเรียงเส้นกระพริบถี่ ๆ เพื่อขจัดความพร่ามัวออกไปภายห้องสลัว ๆ ที่มีเพียงแสงสีเหลืองนวลจากโคมไฟหัวเตียง รอบ ๆ เป็นผนังทึบทั้งสี่ด้านไม่มีแม้แต่หน้าต่าง

ประตูไม้สีขาวเปิดออก แสงสว่างที่ส่องผ่านเข้ามาด้านในทำให้พอจะรู้ได้ว่าเป็นช่วงเวลากลางวัน ชายร่างกำยำเดินเข้ามาในห้อง แสงสว่างฉายไปยังร่างชายผู้สวมเสื้อเชิ้ตพับแขน กระดุมเสื้อถูกปลดออกจนแหวกลึกให้เห็นแผงอก เสื้อขาวนั้นบางแนบเนื้อกระทั่งเห็นมัดกล้ามแน่นราวกับว่าเขาออกกำลังกายอย่างหนักเพื่อให้ได้มาซึ่งร่างกายนี้

“คุณเป็นใคร...ที่นี่ที่ไหน”

เสียงหวานเอ่ยถามชายร่างสูงที่บัดนี้ นั่งบนเก้าอี้กลับหลัง จ้องมองเขาตาไม่กระพริบ สายตาเย็นชาทำให้บรรยากาศดูเยือกเย็นจนเส้นขนทุกเส้นตั้งชัน

“นายใช่ไหมที่ขโมยเงินไป !”

“เงินอะไร นี่คุณกำลังพูดเรื่องอะไร ผมไม่เข้าใจ”

อันที่จริงลิซก็พอจะรู้ความหมายที่ชายผู้นี้จะสื่อ เงินที่เขาเป็นคนตกทรัพย์ได้มาจากชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้า

“โทษฐานที่นายกล้ามายุ่งกับของ ๆ ฉัน ฉันจะทำให้นายทรมานจนต้องร้องขอความตาย”

“หึ...ดูสิว่านายจะทนได้นานแค่ไหน”

ลิซตื่นตระหนกหันไปมองชายตรงหน้าด้วยแววตาอ้อนวอนอย่างคนน่าสงสาร เขาอาศัยจังหวะที่ชายตรงหน้ามองตาของตน จึงใช้ความสามารถที่มีมาแต่เกิดด้วยการควบคุมจิตใจผู้อื่น

ดวงตาสีโลหิตของลิซเพ่งไปที่นัยน์ตาสีเขียวน้ำทะเลของชายร่างหนา เช่นเดียวกับการสะกดด้วยมนต์ตราเพื่อให้คนผู้นั้นทำตามคำสั่ง

“นี่นายคิดจะเล่นลูกไม้อะไร”

ดวงตาสีเขียวเข้มราวกับปีศาจในร่างมนุษย์ ทำให้คนอยู่ใกล้รู้สึกหวาดกลัว เป็นครั้งแรกที่การสะกดจิตนั้นใช้ไม่ได้ผล

“ไม่ ! อย่านะ ผมบอกว่าจะคืนเงินให้คุณไง ขอร้องอย่าทำแบบนี้กับผมเลย”

“กลิ่นนี้มัน...นี่นายเป็นโอเมก้างั้นเหรอ”

“นายเป็นคนแรกที่ทำให้น้องชายฉันตื่น นายก็ต้องรับผิดชอบ”

มอริสชายชุดขาวผู้เป็นทั้งหมอและเพื่อนสนิทของฟรานซิสเอ่ยคำแนะนำเพื่อช่วยแก้ไขปัญหาความขัดแย้งระหว่างทั้งคู่

“ถ้าอย่างนั้นก็ให้ลิซใช้หนี้ด้วยการช่วยรักษานายแทนโอเมก้าที่พ่อนายหาให้ก็สิ้นเรื่อง”

“อะไรนะ...คุณคงไม่ได้หมายถึงให้ผมช่วยรักษาน้องชายของเขาหรอกใช่ไหม”

ดวงตากลมโตเหลือบมองลงต่ำไปที่ตรงส่วนกลางหว่างขาของชายร่างหนาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

“เพื่อชดใช้ให้ฟรานซิสไง ต่อไปเงินที่นายติดหนี้เขาทั้งหมดก็ถือว่ายกให้ ล้างหนี้กันไปเลย”

“ไม่เอาหรอก เขาโรคจิต ชอบทำอะไรแปลก ๆ ขืนผมไปอยู่กับเขาไม่เท่ากับเอาตัวเองไปตายหรอกเหรอ”

“งั้นนายก็ไม่ต้องทำ ฉันก็ไม่ได้อยากให้โอเมก้ามาช่วยนักหรอก ส่วนนายก็ตายไปซะตอนนี้เลย”

....................

................

..........

To be continued

ฝากกดหัวใจ ❤️ กดติดตามผลงานด้วยนะคะ ไรซ์จะลงงานต่อเนื่องทุก ๆ วัน เนื้อหาจะเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ ต่อจากนี้ค่ะ ^°^